Column
Schrijversklik 230910
Ik heb de eer om het eerste publieke optreden van de
Schrijversklik bij te wonen.
Eerste? Ja er was eerder een bijeenkomst in de bibliotheek
van Oldemarkt, maar dat was met de schrijvende pers, die de ‘klik’ keurig
overbracht in de kranten. Met de klik-link naar kopje cultuur in Steenwijk
op 10 september 2023.
Een heuglijk en beetje spannend moment voor de klikkers.
Op het kopje cultuur programma in Steenwijk met de plattegrond van park
Ramswoerthe staat veld 4 helder aangegeven. Ik zoek de dichtstbijzijnde
ingang, want lopen met die zware boeken, dat is niet zo fijn. Met mij mee
waren Ellen, Adriaan en Inez. We lopen het park in en euuggh waar is veld 4?
Een toevallig passerende persoon van de organisatie wijst ‘die richting’ en
een berichtje van Douwe meldt slechts 50 meter lopen.
Het is een merkwaardig verschijnsel dat tassen en
dergelijke na 50 meter steeds zwaarder worden. Om kort te gaan veld 4 is dus
echt ergens anders. Douwe wacht ons op en ook Rikkie is net gearriveerd, net
zoals wij op de ‘verkeerde’ plek begonnen.
De 50 meter kloppen aardig, we zitten vlak bij een andere
ingang, ik haal de auto snel op, en parkeer dichtbij want alhoewel net
gekomen, straks moeten we weer naar huis.
Een grote tent, zonder zijpanelen, met stoelen en
statafels staat te wachten. Terwijl de klikkers hun boeken uitstallen op de
statafels, begint een groot dansfestijn met veel publiek en nog meer luide
muziek op minder dan 50 meter afstand.
Ik vraag aan iemand van de organisatie die de
Schrijversklik welkom heet of wij ook een geluidsinstallatie kunnen krijgen,
want ik kan mezelf al niet meer horen denken en dan moet er vanmiddag uit
eigen werk voorgelezen worden? Hij stelt ons gerust, dat is over een half
uurtje afgelopen. En dat klopt aardig.
Douwe doet zijn naam eer aan, terwijl het publiek van het
dansen uiteenrafelt, staat hij volleerd mensen bij ons naar binnen te
praten, het lukt. Enthousiast neemt hij gelijk het woord en legt uit wie de
Schrijversklik is.
Adriaan mag de spits afbijten en in een bijzonder en
kleurrijk colbertje leest hij voor uit eigen werk, zoals alleen Adriaan dat
kan doen. En zo volgen de andere schrijvers, Ellen, Rikkie, Inez en Douwe.
Het geheel wordt een beetje aan elkaar gepraat door Douwe of men geeft
elkaar het denkbeeldige stokje door. Het is een waar genoegen die
presentaties te aanschouwen.
Toch is het jammer dat er geen geluidsinstallatie voor ons
is. Het blijkt om het voorzichtig te zeggen dat er meer mensen in het park
zijn. Kopje cultuur is natuurlijk een publiekstrekker, verwarmd door
heerlijk zomerweer, maar overige activiteiten binnen geluidsafstand zijn
binnen het tentje van veld 4 luid en duidelijk te horen.
De op minder dan 5 meter afstand gesitueerde klimdingen
voor de jeugd schijnen alleen met luide kreten beklommen te kunnen worden.
Ze klimmen naar boven, naar beneden en nog een keer, met aanmoedigende
kreten. In het meest rampzalige geval gaat dat over in angstaanjagend
gekrijs van kindertjes die vastlopen in de touwen, die slechts met moeite
door ouders weer uit het gevaarte gehaald kunnen worden. Troostende woorden
helpen slechts tergend langzaam, het kinderzieltje heeft nu eenmaal een
traumatische ervaring opgelopen en dat zal je weten ook.
Voor het plezier van voorbijgangers of tijdelijke
woonachtigen zoals de Schrijversklik wordt dit geluid over de middag
uitgesmeerd, zodat we nooit zonder zitten.
Terwijl de Schrijversklikkers hun best doen hun verhaal
aan de toehoorders over te brengen is ondergetekende een beetje overijverig
bezig dat te filmen. Niet zozeer voor publicatie, dan is een thuisstudio een
betere plek, maar met als doel om achteraf zonodig lering te kunnen trekken
uit de gedane voordracht, of genieten van het eigen optreden.
Na de eerste ronde is er een kleine pauze, waarna Douwe
weer op pad gaat en warempel weer mensen geïnteresseerd krijgt. De tweede
ronde wordt in omgekeerde volgorde afgelegd, de laatste klikker begint als
eerste om weer uit te komen bij Adriaan.
Als ingespannen kijker en luisteraar zie ik de
veranderingen in de presentaties en dat is leuk, ik hou niet zo van volledig
ingestudeerde performances, maar inspelen op en bespelen van het publiek
houdt het boeiend.
Twee heren blijken wel erg geïnteresseerd te zijn. Ze
zwaaien met het kennelijk eerder gekochte boek en willen per se de
handtekening van de auteur. Douwe doet dat met verve, het zijn namelijk zijn
broers. Helaas heb ik dat niet op film.
Ronde drie begint. Inmiddels is Sylvia gearriveerd. Als
Sylvia wil beginnen is er iemand van de organisatie die stoelen komt halen
voor het orkest verderop, hallo? Excuses, jawel maar door deze verstoring
waardoor gasten moeten opstaan raakt ronde drie wel in beetje in de
verdrukking. Er komt nog een stel en als we weer kunnen zitten kan Sylvia
haar voordracht houden. Ook voor de andere schrijvers erg belangrijk om mee
te maken.
Saillant detail is dat Rikkie vertelt dat één schrijfster
verhinderd is, maar bekend is als vertaalster uit vele talen en onder andere
van het boek De honderdjarige man die …. De snelle reactie van herkenning
van het publiek zou haar breed hebben laten glimlachen.
Het grote publiek in het park is al aardig geminderd, en
dan is het toch wel tijd voor een rondje praten met elkaar. Een beetje
evalueren, er zijn toch best wel wat mensen geweest, interessante gesprekken
gevoerd en zelfs een paar boeken verkocht.
Het belangrijkste is natuurlijk, dat de Schrijversklik hun
eerste gezamenlijke optreden hebben kunnen doen en dat er mensen zijn komen
luisteren en met de schrijvers in gesprek raakten. Er is veel ervaring
opgedaan. Er worden afspraken gemaakt voor het Kerstrondje in Oldemarkt op
16 december.
We sluiten de middag af met een alcoholvrije champagne die
een fraaie foto van de Schrijversklik voor Schrijversklik.nl oplevert.
Een welverdiende proost op een succesvolle middag.
——